Vektörlerin Tiplerini ve Özelliklerini Bulalım

Bir vektör, hem büyüklüğü hem de yönü olan matematiksel bir semboldür. Fizikte vektör miktarlarının örnekleri hız, yer değiştirme, kuvvet ve momentumdur. Yöne bağlı olarak vektörler iki tiptedir.

Yönü olmayan skaler büyüklüklerin aksine, vektör miktarları normal sayılar gibi eklenemez, çıkarılamaz veya bölünemez. Vektörleri çalıştırmak için özel yöntemler vardır.

Vektörün de kendi yazısı vardır. Yazı kalın yazı tipinde olmalıdır. Örneğin, vektör, bir yazılır A . Vektör, üzerinde bir ok bulunan kalın italik olarak da yazılabilir. Örneğin, B vektörü yazılır.

(Ayrıca şunu okuyun: Matematik ve Fizikte Vektörleri Anlamak)

Vektörün büyüklüğünü yazmak için vektör notasyonunun her iki tarafında iki paralel çizgi kullanılır. Örneğin, B vektör büyüklüğü | A | olarak yazılır.

Fizikte kullanılan birkaç tür vektör vardır, yani paralel vektörler ve zıt vektörler.

Vektör Türleri

Paralel vektörler, aynı büyüklük ve yöne sahip vektörlerdir.

vektör1

Oysa zıt vektör, aynı büyüklükte ancak ters yönde bir vektördür.

vektör2 (1)

Vektör Özellikleri

Vektörlerin birkaç özelliği vardır. Vektör, büyüklüğünü ve yönünü değiştirmediği sürece hareket ettirilebilir. Vektör işlemleri toplama, çıkarma ve çarpma olabilir. Vektörler de tarif edilebilir.

Daha önce, vektörlerin toplanması ve çıkarılması hakkında bilgi sahibi olmuştuk, bu işlemleri nerede tamamlayacağımızı, üçgen yöntemi, katman yöntemi ve çokgen yöntemi dahil olmak üzere üç yöntemi kullanabileceğimizi öğrendik.

Üçgen yöntemi, ikinci vektörün tabanını birinci vektörün sonuna yerleştirerek bir vektör toplama yöntemidir. Vektörlerin toplamı, birinci vektörün tabanında bir tabanı ve ikinci vektörün sonunda bir ucu olan bir vektördür.

(Ayrıca şunu okuyun: Vektörlerin Toplanması ve Çıkarılması)

Kademe yöntemi, aynı başlangıç ​​noktasına yerleştirilen iki vektörün eklenmesine yönelik bir yöntemdir, böylece iki vektörün sonucu, seviyenin köşegeni olur.

Çokgen yöntemi, iki veya daha fazla vektörün eklenmesi yöntemidir. Bu yöntem, ikinci vektörün tabanını birinci vektörün sonuna yerleştirerek, ardından üçüncü vektörün tabanını ikinci vektörün sonuna yerleştirerek vb. Yapılır.

Bu vektörlerin eklenmesinin sonucu, ilk vektörün tabanından çıkan ve son vektörün sonunda biten bir vektördür.